YAĞMURA ÇIKTIM BİR ŞEY OLMADI

Kendime elveda diyen bir Joan Baez düşünüyorum, 

Sana ise hiçbir melodi yakışmıyor, çok çirkin bir anıtsın 

 Niçin tapınırlar?

Ben at üstünde atı değil hayatı sürebilirim, güneşi Şafakta ıskalar 

            Karanlığında isterim. Düşersin çıkarım dediğin bağlarda

Dağlar beni tanır, yaban otları, sen hangi şiiri ezbere bilirsin?

Elbet yıkılırım, evet yıkıldım, biri sevdiğim vişneyi çiğnerdi

           Seni sayıklardı, çünkü kirliydim, kadın değil bir tarçın kabuğu

Evet, bir tarçın kabuğuydum, sisli bir suratın eskittiği saçlar,

Hep yedili yaşlarda mutlu, gerisi ilgilendirir beni, geçmişi boşaltmak 

Tükürülen bu surat hala ıslakken. Geçmiş aptal kahinler, geçmiş verir kalbe eklenilen taşı ve bir gün için

Düşürmek için o taş birini, dikliğinden yoksun bırakmak.

Evet sen yoksunsun, aptal kahin, dünya belinin çevresi olamaz, 

Belanın hatrına dönerken o, ve sen inanırsın bir gün

Çiçek açacağına tırnaklarımın.

      Atım paylaşmak için yerdi havucunu, benimle sayardı yıldızlar geçmesini 

Bir yaram olsaydı, kabuk tutardım, çırılçıplak sensin

Yağmur azdırır olsa olsa kimsesizliğini. İnsan edindin ve eşya

Bırakmadın allığını bir yerde, bırakmadın tokanı bir kolda

Ve yeniden gelebilecek o sevgililer, denenmiş ve istenmeyen

Kapalı yerlerde kurallar, sen eşyaya dönüp teşekkür eden

Ve geçmiş hiç sevmemiş seni diyebilirim, hiçbir kötü fırtına.

     Bileğinden kesmek istediğim dev, ne büyüksün ama niçin saygı duymalı

Orta yolu bulmak değil, dalaşmak sana, peşimden gelmediğin için

     Ama yüzyıllardır varsın öyle değil mi, doğduğum günü yaşarım ben

Uzun yıllar senin göğe ulaşman, kısa saatim en dipte hazine buldurur bana.

          Küçülseydin benim gibi, çünkü insanın devisin sen,

Yasemin kokmuş saçlarınla ve güzelliğinle,

Yalnız inemediğim dağ kadar değil ellerin.

                 Seni yabancı ben, öptüm ıskalattığın yerlerinden.